szpilka3771 

Chodzi o to, żeby najpierw nasycić myśli, wejść głęboko w zwoje mózgowe, zwilżyć mózg, by potem móc dotknąć istoty namiętności, płynąć po ciele, centymetr po centymetrze, poznając każdą krzywiznę jej ciała, chłonąc ciepło jej skóry, całować blizny na duszy, pozbawiać resztek wstydu, oddychać jej zapachem… To ten moment, kiedy myśli, poprzez słowa, stają się ciałem, jej ciałem, które pragnie, dłońmi, które szukają dłoni, ustami, które szukają ust, kiedy oddechy się splatają, jęki wyrażają emocje, a wszystko inne przestaje mieć znaczenie. Gdy chłoniesz ją zmysłami, które płoną, słuchasz sercem, które wybija coraz szybszy rytm, kiedy pot pojawia się, jako oznaka wrzenia krwi, szaleństwa emocji, kiedy pocałunki wyznaczają drogę na ciele, która zmierza do spełnienia, a chęć współistnienia sprawia, że zapadasz się w nią, tworząc jedność… Kiedy ciała są wyrazem tego, co już dawno nastąpiło, gdzieś pomiędzy myślami, które teraz obrazują nadchodzącą ekstazę… Read More »

"Człowiek, który potrafi rozmawiać z drzewem, nie potrzebuje psychiatry.

Niestety sporo ludzi uważa inaczej.”

Phil Bosmans

Akceptacja emocji rodzi przekonanie, że nie ma nic złego w tym, co czujemy. Kiedy doświadczamy, że bliscy szanują nasze uczucia i widzą ich sens to odczuwamy ulgę. Buduje to poczucie bezpieczeństwa i zwiększa możliwości samoregulacji emocjonalnej.

Gdy słyszymy komentarze typu "Nie przesadzaj", "nie dramatyzuj", "nie ma powodu tak się przejmować" pojawia się w nas poczucie winy, że w ogóle taka emocja w nas jest. Tymczasem emocje nie działają na komendę. Kiedy spotykamy się z bagatelizowaniem naszych uczuć rodzi to coraz więcej napięcia, więc coraz trudniej jest sobie z nimi poradzić.

Wojownik posiada kontrolę. Nie kontrolę nad drugim człowiekiem, lecz kontrolę nad swoimi własnymi emocjami, nad swoim własnym ja. 

To wtedy kiedy tracimy kontrolę, tłumimy emocje, a nie wtedy, gdy je kontrolujemy. 

Wielka różnica pomiędzy wojownikiem a ofiarą polega na tym, ze ofiara je tłumi, a wojownik powstrzymuje. 

Ofiary tłumią emocje, ponieważ boją się je pokazać, boją się powiedzieć to, co chcą powiedzieć. 

Powstrzymywanie się to nie to samo, co tłumienie. 

Powstrzymać się, to zachować emocje i wyrażać je w odpowiednim momencie, nie wcześniej i nie później. 

To dlatego wojownicy są nieskazitelni. Posiadają pełną kontrolę nad swoimi emocjami, a co za tym idzie – nad swoim zachowaniem.

♡ Don Miguel Ruiz, Cztery umowy

„Wierzę w codzienną magię – niewytłumaczalną więź, której czasami doświadczamy z miejscami, ludźmi, dziełami sztuki i tym podobnymi; niesamowita stosowność momentów synchroniczności; szeptany głos, ukryta obecność, kiedy myślimy, że jesteśmy sami.”

~ Charles de Lint

Drugą osobę powinno się odkrywać powoli. 

Budować napięcie, chęć poznania i doznania siebie nawzajem. 

Kawałek po kawałku poprzez ciało i duszę.

Studiować siebie z należytym szacunkiem i ciekawością. 

Z narastającym pożądaniem brnąć ku sobie aż do momentu kiedy już nie będzie odwrotu. 

Drugi człowiek może stać się dla nas niekończącą się inspiracją do działania, źródłem siły i spełnienia. 

W miłości najważniejsze jest zaufanie, wzajemne zaufanie, pewność siebie. 

Kiedy ktoś mówi Ci prawdę prosto w oczy i wiesz, że masz rację, wiesz, że mówi coś oczywistego, czasem bolesnego, czasem coś co wkurwia niesamowicie, ale w po prostu musiałeś to usłyszeć.

I wiesz, że mówi to, bo kocha, bo mu zależy, bo chce jak najlepiej. 

To umacnia więzi, cementuje uczucie, kiedy wiesz, że możesz powiedzieć wszystko i kiedy wiesz, że możesz porozmawiać o wszystkim i ten drugi człowiek po takich rozmowach będzie jeszcze bardziej. Read More »

"Bo z wiekiem wzrasta zapotrzebowania na święty spokój, poczucie wyjebania, a spada chęć walki, buntu i stawiania oporu

Bo chcemy po prostu żyć

Bo nie musi być niesamowicie zajebiście, nie musimy mieć księcia/księżniczkę z bajki

Bo pozwalamy sobie na to by po prostu być"

Moje życie jest historią samourzeczywistnienia się nieświadomości. Wszystko, co spoczywa w nieświadomości, chce stać się zdarzeniem, a i osobowość pragnie rozwinąć się ze swych nieświadomych uwarunkowań i przeżyć siebie jako całość.

C. G. Jung