szpilka3771 

„Jeśli posiedzisz 

wystarczająco długo 

ze smutkiem, strachem, lub tęsknotą

czy dziwną energią lub pragnieniem, którego nie

potrafisz nazwać 

jeśli siedzisz nie oczekując, nie żywiąc nadziei

jeśli w medytacji otworzysz szeroko serce

smutek w końcu mięknie

strach staje się bliski 

jego wyimaginowane brzegi i granice rozpływają się w

bezkresie 

i ujawnia on swoją głęboką inteligencję i życzliwą

naturę 

ponieważ u źródła wszystkiego, od czego uciekamy 

jest wszystko to, za czym tęsknimy 

ale nigdy tego nie poznamy

jeśli nadal będziemy 

uciekać.” 

♡ Jeff Foster

"Zakochanie to jedno z nielicznych wspólnych doświadczeń, które nam uświadamia, jak bardzo brakuje nam kontroli nad silnymi emocjonalnie sytuacjami, w których się znajdujemy. Dzieci intensywnie afektywnych rodziców szukają intensywności, dzieci rodziców zaniedbujących je w jakiś sposób znajdują partnerów, którzy je ignorują. Córki alkoholików czują pociąg do mężczyzn uzależnionych od alkoholu, synowie depresyjnych matek, niczym ćmy do światła, lgną do nieszczęśliwych kobiet. Z tego samego powodu osoby sadystyczne są wyczulone na masochistów, a pedofile rozpoznają spojrzenie dziecka wyrażające zagubienie i podatność na manipulację, które sprawiają, że łatwiej toleruje ono molestowanie.

Ludzie często zdają sobie sprawę z tego, że mają jakiś „typ” ukochanej osoby, którego atrakcyjności nie potrafią się oprzeć. Rzadko jednak wiedzą, dlaczego taka osoba jest w ich typie. Przez cały czas funkcjonujemy na wielu różnych poziomach (oprócz werbalnego i racjonalnego), wysyłając do siebie złożone sygnały za pomocą wyrazu twarzy, tonu głosu, przechylenia głowy, napięcia ciała, być może także i feromonów. Read More »

"Mam niechęć do czegoś, co nazywa się rynkiem rozwoju osobistego. Uważam, że to jest koncept oparty na kompletnie nierealistycznych założeniach – zakłamywania rzeczywistości, uciekania od bólu, kryzysu. Podkręca tylko narcystyczne aspekty naszej psychiki, skrajny indywidualizm. A to zranienia, niedoskonałości czynią nas ludźmi.

Na poziomie psychiki i kultury dajemy sobą zarządzać przez dwa trendy – hustle culture (kulturę zap***) i kulturę rozwoju osobistego. Zaczęło się niewinnie gdzieś w Ameryce, gdzie z etosu protestanckiego opartego na pracy i samodoskonaleniu zaczęły wyrastać pomysły na to, jak być lepszymi ludźmi. Po drodze dołączyły do tego chciwość i egocentryzm, a wszystko zaczęło być zorientowane na zysk, efektywność i optymalizację. Skończyliśmy w systemie, który szkodzi i jednostkom, i wspólnotom. Ale nie jesteśmy wszyscy ludźmi z „Sukcesji" – i całe szczęście. I chyba dlatego ludzie lubią „Zmierzchy". Bo to miejsce, gdzie mają prawo być niedoskonali, zagubieni, pokaleczeni, niewiedzący, na rozstaju. Nasze życie wygląda bardziej jak „Zmierzchy", mniej jak Instagram, i musimy się uczyć obsługiwać to prawdziwe życie”. Read More »

"Wyrzuć to, co nie działa

Wyrzuć wszystko, co nie działa. Teraz. Weź i wynieś na śmietnik.

Buty, dajmy na to, w których się potykasz, jest ci niewygodnie – na śmietnik. Talerz ze starego serwisu, na którym już nic nie podasz – wystaw przed drzwiami, może ktoś weźmie. 

Karteczkę z dietą, przyczepiona na drzwiach lodówki (to już nawet nie jest śmieszne!!!)

Codzienne wieczorne rozmowy telefoniczne: „wyobrażasz sobie, co za koszmar!”, a ty: „Uhm! Koszmar!”, a sama przestępujesz z nogi na nogę, bo twój ulubiony serial zaraz się zacznie, kąpiel stygnie (pachnąca kąpiel po ciężkim dniu). Twoja znajoma (ta od telefonu) ma codziennie koszmar – po co ci to?

Wyrzuć słowa, które wypowiadasz rano do budzika: „jeszcze pięć minut”. Albo wstań od razu, albo ustaw pobudkę dla siebie, a nie dla sumienia. Nie działa! Read More »

„Ostatecznie w miłości masz dwie możliwości do wyboru – jedną jest zaakceptowanie kogoś takim, jakim jest, a drugą jest odejście. Nie ma nic pomiędzy. Nie ma handlu wymiennego, targowania się, oczekiwań i niepowodzeń w miłości. Pozostaje tylko wybrać, czy tam być, czy nie. Wszystko pomiędzy jest zmęczoną, egoistyczną wymówką dla miłości."

— Heidi Priebe

"Teoria przywiązania, stworzona przez Johna Bowlby’ego dowodzi (i zostało to poparte jednoznacznymi wynikami badań), że ludzie różnią się tzw. stylami przywiązania, które mają korzenie w dzieciństwie. Na przykład lękowy styl przywiązania oznacza, że człowiek boi się opuszczenia. W szansie dobrej relacji widzi od razu perspektywę porzucenia. Wchodzi w związek, ale ma poczucie, że jest kochany za mało, albo nieprawdziwie. Nie dostaje tyle miłości ile czuje, że potrzebuje, żeby mógł poczuć się bezpiecznie. Rzecz w tym, że taka miłość, która by go usatysfakcjonowała, nie istnieje w dorosłym życiu. Czyli czasem "niekochani" mogą w rzeczywistości być bardzo kochani - tyle, że nie potrafią tego przyjąć ani uznać, bo wciąż szukają miłości doskonalszej."

Zofia Milska-Wrzosińska

"Czarownice to nie są osoby, które mają nadprzyrodzony dar i kontakt z mocami piekielnymi, one tylko wiedzą to, co powinni wiedzieć inni. Głupota ogółu robi z mądrych kobiet wiedźmy."

Niektórzy mężczyźni nie są dla ciebie...

W ogóle nie chcą cię kochać, ale jednocześnie nie chcą pozwolić ci odejść. Im więcej im dajesz, tym mniej niestety doceniają, a w chwili, gdy masz dość i decydujesz się odejść, są gotowi cię kochać i traktować właściwie. 

Decydujesz się więc dać im szansę w nadziei, że się zmienili, tylko po to, by zdać sobie sprawę, że zmienili się tylko na bardzo krótki okres czasu. W końcu znajdujesz siłę, by odejść, a on pojawia się ponownie, głosząc swoją miłość do ciebie...

Wiele osób nie rozumie, że jeśli mężczyzna okazuje gniew i wytrwałość, aby cię odzyskać, gdy próbujesz to zerwać, wcale nie jest dowodem miłości. Mężczyzna próbujący ci schlebiać lub podejmujący słabe próby bycia "milszym" przez kilka tygodni nie jest dowodem na to, że się stara, ale dowodem na to, że zna cię wystarczająco dobrze, aby wiedzieć, jak cię rozbroić na tyle długo, aby ponownie cię zdobyć. Read More »

"If your heart is broken, make art with the pieces." - Shane L. Koyczan

Reposted from ksx4system via maly-pandzik

Nie poproszę cię, żebyś mnie pocałował, ani mnie przepraszał, gdy pomyślę, że się mylisz. 
Nie poproszę, żebyś mnie przytulał, gdy najbardziej tego potrzebuję. 
Nie poproszę o mówienie mi jaka jestem piękna, nawet jeśli to kłamstwo, ani o pisanie mi czegoś pięknego.
 Nie poproszę nawet, żebyś do mnie zadzwonił, by powiedzieć mi, jak minął ci dzień, czy powiedzieć, że za mną tęsknisz. 
Nie poproszę cię, abyś dziękował mi za wszystko, co dla ciebie robię, ani za mnie, gdy moja dusza padnie, i oczywiście nie będę cię prosić o wsparcie w moich decyzjach. 
Nie poproszę, żebyś mnie słuchał, gdy będę miała tysiąc historii do opowiedzenia. 
Nie będę cię o nic prosić. 
Bo jeśli mam cię prosić, to już tego nie chcę.

♡ Frida Kahlo 

“I said,

“I want to learn to trust you, but I don't know how.”

And you said,

“then don't. Learn how to trust you.

Then see what your heart has to say about me, and follow that.”

— butterflies rising

„Umiejętności można się nauczyć. Charakter albo się ma, albo nie.”

-Anthony Bourdain