„Zarezerwuj najciemniejsze części siebie dla tych, którzy mają w sobie wystarczająco dużo księżyca, abyś nie czuł się samotny, i wystarczająco dużo słońca, aby przetrwać noc”.

— Erin Van Vuren

„Projekcje niosą ze sobą bardzo prawdziwą energię; albo podtrzymują, albo podważają.

Jeśli ktoś uderzy nas zatrutą projekcją, czujemy to, niezależnie od tego, czy to rozpoznajemy, czy nie; jeśli uderzy nas miłosna projekcja, energia zostanie uwolniona.

W miarę jak stajemy się bardziej świadomi, jesteśmy coraz bardziej świadomi tego, co projektujemy na innych, zarówno dobrego, jak i złego w nas samych.

– Marion Woodman

Próżnoś repliki się spodziewał.

Nie dam ci prztyczka ani klapsa.

Nie powiem nawet pies cię jebał,

bo to mezalians byłby dla psa.

Julian Tuwim 

Kochać kogoś innego jest łatwo, ale kochać to, kim jesteś, to, co jest tobą, to tak, jakbyś obejmował rozżarzone do czerwoności żelazo; pali cię i to jest bardzo bolesne. Dlatego kochanie kogoś innego jest zawsze ucieczką, na którą wszyscy liczymy i wszyscy się nią cieszymy, jeśli tylko jesteśmy do tego zdolni. Ale na dłuższą metę to się do nas zwraca. Nie możesz wiecznie trzymać się z dala od siebie. Trzeba wrócić, trzeba przystąpić do tego eksperymentu, żeby przekonać się, czy naprawdę można kochać. Oto jest pytanie – czy możesz pokochać siebie. I to będzie test.

– Carl Jung

„Świadomość i nieświadomość nie tworzą całości, gdy jedno z nich jest tłumione i ranione przez drugie. Jeśli muszą ze sobą walczyć, niech to będzie przynajmniej uczciwa walka z równymi prawami po obu stronach. Obydwa są aspektami życia.

Świadomość powinna bronić swojego rozumu i chronić samą siebie, a chaotycznemu życiu nieświadomości również należy dać szansę na urzeczywistnienie się – na tyle, na ile jesteśmy w stanie to znieść. Oznacza to jednocześnie otwarty konflikt i otwartą współpracę. Najwyraźniej tak powinno wyglądać życie ludzkie. To stara gra w młot i kowadło: między nimi cierpliwe żelazo przekuwa się w niezniszczalną całość, „jednostkę”. To z grubsza rozumiem przez proces indywiduacji.

– CarlJung

„Moja historia nie jest przyjemna, nie jest słodka i harmonijna jak historie wymyślone; smakuje szaleństwem i dezorientacją, szaleństwem i marzeniami, jak życie wszystkich ludzi, którzy nie chcą już siebie okłamywać.

— Hermann Hesse

"Uzdrowienie zawsze zaczyna się od czucia. Potrzebujemy pozwolić sobie poczuć i uhonorować swoje stłumione doznania, rozmrozić pokłady zamrożonych ładunków emocjonalnych i zintegrować wypierane treści, żeby prawdziwie OŻYĆ, przywrócić przepływ siły życiowej w ciele i móc doświadczać całego ogromu dobra – w swoim wnętrzu i w świecie..."

♡ Karolina Bochenek

UWIKŁANE RATOWNICTWO

Poświęcanie się na rzecz innych to element naszej kultury chrześcijańskiej, czasem nakaz etyczny, a czasem presja patriarchalna wikłająca w ten sposób kobiety. Niezależnie od źródła inspiracji, postawa przedkładania dobra innych nad własne jest mocno dowartościowywana społecznie i przez to ogólnie ceniona. Nic dziwnego zatem, że wielu z nas, a zwłaszcza wiele z nas, czuje się zobowiązanych do angażowania się w pomoc innym. 

Jednak pomoc, empatia czy zdrowe zaangażowanie to nie to samo co poświęcanie się, wyrzekanie się siebie i własnego dobra w imię bycia permanentnym ratownikiem. Bo ratownictwo jest niestety wspieraniem deficytów i cierpienia zarówno ratowanego, jak i ratującego. To szlachetnie wyglądające, ale faktycznie szkodliwe działanie. 

Dlaczego i co za tym się kryje? Read More »

"

Jeżeli skrzywdziłem kogoś, w jakikolwiek sposób,
Świadomie czy nieświadomie
Z powodu mojego własnego zamętu
Proszę o wybaczenie.

Jeżeli ktokolwiek skrzywdził mnie w jakikolwiek sposób,
Świadomie czy nieświadomie
Poprzez ich własny zamęt
Wybaczam im.

I jeżeli istnieje sytuacja,
W której nie jestem jeszcze gotowy przebaczyć,
Wybaczam to sobie.

Za wszelkie momenty, kiedy krzywdzę siebie,
Negowanie siebie, wątpienie w siebie, bagatelizowanie siebie,
Osądzanie siebie lub bycie niemiłym dla siebie
Z powodu mojego własnego zamętu
Wybaczam sobie.

–Buddyjska modlitwa przebaczenia

Reposted from tak-niewiele via ekishine

ZJAWISKO PROJEKCJI - kwintesencja. 

"Inni osądzają Ciebie, aby uniknąć bycia osądzanymi.

Zawstydzają Cię, obwiniają i wywołują u Ciebie poczucie winy, żeby uciec od własnego ukrytego poczucia winy i wstydu.

Obrzucają cię wyzwiskami, ponieważ kiedyś, ich również obrzucano wyzwiskami. 

Próbują Cię zranić i kontrolować, gdyż są głęboko zranieni i pełni niepokoju ( i najprawdopodobniej są zupełnie tego nieświadomi) .

Pomniejszają Twoją wartość, ponieważ pomniejszyli swoją.

Zwracają uwagę na Twoje porażki, aby nikt nie widział ich niepowodzeń.

Nie chodzi mi o to, aby akceptować, tłumaczyć czy uważać takie zachowanie za normalne lub nieświadome i pozbawione życzliwości. 

Ja chcę pomóc Ci zdać sobie sprawę, że ich zniewagi nigdy tak naprawdę nie dotyczyły i nie dotyczą Ciebie.

Mają swój wizerunek Ciebie - a ich wizerunek nie jest Tobą (tylko ich projekcją). Read More »

"Osoby dotknięte traumą wydzielają duże ilości hormonów stresu jeszcze długo po tym, jak rzeczywiste niebezpieczeństwo minęło. Rachel Yehuda z Mount Sinai w Nowym Jorku pokazała nam swoje pozornie paradoksalne wyniki, wskazujące, że w zespole stresu pourazowego stężenia kortyzolu – jednego z hormonów stresu – są niskie. Jej odkrycia zaczęły nabierać sensu dopiero, gdy prowadzone przez nią badania wyjaśniły, że kortyzol w zasadzie kończy odpowiedź na stres, wysyłając swoisty sygnał “wszystko w porządku “. Tymczasem w PTSD stężenia hormonów stresu nie wracają do podstawowego poziomu, mimo że zagrożenie minęło. 

W idealnym świecie system hormonów stresu powinien zapewniać błyskawiczną odpowiedź na niebezpieczeństwo a potem szybko wracać do równowagi. Jednak u pacjentów z PTSD ten system zawodzi. Sygnały walcz/uciekaj/zastygnij nadal napływają, chociaż już nie ma zagrożenia i – podobnie jak u psów – stężenia hormonów nie wracają do normy. Ich stałe wydzielanie ujawnia się w postaci podniecenia lub paniki, a w długim okresie zupełnie rozstraja organizm." Read More »